Tadeusz Krupiński (wojskowy)

---

Życiorys

Tadeusz Krupiński przyszedł na świat 13 stycznia 1899 roku w Grodzisku Mazowieckim, które wówczas należało do powiatu błońskiego w guberni warszawskiej. Pochodził z rodziny Piotra oraz Marii z Lamparskich. Jego młodość związana była z aktywnościami w organizacjach takich jak „Sokół” oraz Polska Organizacja Wojskowa, co wykazuje jego zaangażowanie w sprawy patriotyczne.

W 1918 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Wojska Polskiego, co miało kluczowe znaczenie dla jego późniejszej kariery wojskowej. Od 20 października 1918 do 24 maja 1919 studiował jako uczeń klasy „F” w Szkole Podchorążych z siedzibą w Warszawie. Już 12 czerwca 1919 roku, na mocy decyzji Naczelnego Wodza, uzyskał awans na stanowisko podporucznika w piechocie, a jego przydział służbowy dotyczył 41 Pułku Piechoty, z którym brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Poczynając od swojego macierzystego pułku, następnie przeszedł do 1 Pułku Czołgów.

Po zakończeniu działań wojennych Krupiński zdecydował się na dalszą służbę w armii, pozostając w 41 pułku stacjonującym w Suwałkach. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany i awansowany do stopnia porucznika, uzyskując lokatę 2010 w korpusie oficerów piechoty, co podkreśla jego dość zaawansowaną pozycję w hierarchii wojskowej. W 1923 roku przeniesiono go z pułku do Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 2 w Grudziądzu, po czym, w następnym roku, został znów przypisany do 1 Pułku Czołgów.

W 1925 roku Krupiński przeszedł do rezerwy, jednak jego powiązania z wojskiem nie zostały całkowicie przerwane, gdyż odbył ćwiczenia rezerwy w 1 Pułku Czołgów w 1930 roku oraz w 1 Pułku Pancernym w Poznaniu w 1932 roku. 29 stycznia 1932 roku, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu awans na stopień kapitana, jednak z dniem 2 stycznia tegoż roku, z lokatą 36 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Jeszcze w 1934 roku Krupiński pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie. Dalej, w rezerwie, przynależał do 1 Pułku Pancernego, a w 1936 roku mieszkał w Bielsku przy ul. Wyspiańskiego 16 m. 5. W roku 1938 został przydzielony w rezerwie do 6 Batalionu Pancernego z siedzibą we Lwowie.

W trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku, miał pełnić odpowiedzialną rolę w Dowództwie Grupy Fortecznej Obszaru Warownego „Śląsk”, gdzie zajmował stanowisko płatnika. Niestety, po agresji ZSRR na Polskę, w niewyjaśnionych okolicznościach, został wzięty do niewoli przez Sowietów i przetransportowany do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, jego życie zakończyło się tragicznie, gdyż zginął z rąk funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało zostało potajemnie pochowane w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, a od 17 czerwca 2000 roku znajduje się tam oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Tadeusz Krupiński figuruje na słynnej Liście Starobielskiej NKWD, pod numerem 1361.

Na mocy decyzji ministra obrony narodowej, Aleksandra Szczygły, 5 października 2007 roku, Tadeusz Krupiński został pośmiertnie awansowany do stopnia majora. Uroczystość ogłoszenia tego awansu miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu za swoje zasługi, Tadeusz Krupiński został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego odwagę oraz zaangażowanie w służbę wojskową. Do najważniejszych z nich należy:

• Krzyż Walecznych – wyróżnienie, które otrzymał czterokrotnie,
• „Znak Pancerny” nr 523 – nadany 11 listopada 1933 roku,
• Niestety, 16 listopada 1936 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości zdecydował się odrzucić jego wniosek o nadanie tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”.

---

Oceń: Tadeusz Krupiński (wojskowy)

---