Stefan Majchrowski

---

Życiorys

Stefan Majchrowski rozpoczął swoją edukację w warszawskim Gimnazjum Rontalera, a następnie kontynuował naukę w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1927 roku przyjął powołanie do Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu jako podchorąży. 15 sierpnia 1929 roku, dzięki decyzji Prezydenta RP, został mianowany podporucznikiem z dniem 15 sierpnia 1929 roku oraz 33. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Minister Spraw Wojskowych włączył go do 7 pułku Ułanów Lubelskich, stacjonującego w Mińsku Mazowieckim.

W dniu 17 grudnia 1931 roku Stefan Majchrowski został awansowany na porucznika, otrzymując starszeństwo z dnia 1 stycznia 1932 roku oraz 37. lokatę w korpusie oficerów kawalerii. W latach 1938-1939 wziął udział w XIX Kursie Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Na stanowisko rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W tym samym miesiącu zadebiutował w mediach.

W trakcie wrześniowej kampanii 1939 roku pełnił funkcję oficera informacyjnego w sztabie Podlaskiej Brygady Kawalerii, biorąc czynny udział w bitwie pod Kockiem. Po przebiegu walki został wzięty do niewoli przez Niemców, które to wydarzenie wciągnęło go do Oflagu VII A w Murnau, w Bawarii. Tam zaangażował się w działalność samokształceniową oraz artystyczną, tłumacząc m.in. sztukę G.B. Shawa dla obozowego teatru. Owocem tych doświadczeń była jego książka, pt. Za drutami Murnau, w której opisał życie obozowe.

Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie w 1945 roku, kontynuował swoją służbę w 2 Korpusie Polskim. W tym czasie poszerzał swoje techniczne umiejętności wojskowe, przebywając w Maceracie we Włoszech. Również prowadził działalność wydawniczą w ramach wydawnictwa Rodło. W 1946 roku pod pseudonimem „Stefan Kos” wydał książkę Polska Droga we Włoszech, a nieco później, razem z 2 Korpusem, przeniósł się do Szkocji.

Po powrocie do ojczyzny w 1947 roku, objął stanowisko tłumacza w agencji wydawniczej API, specjalizując się w języku angielskim, francuskim i niemieckim. Podejmował także współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”, publikując artykuły dotyczące Gilberta K. Chestertona, G.B. Shawa oraz Thomasa More’a. Niestety, jego kariera w API zakończyła się, gdy otrzymał tzw. „wilczy bilet”, co wiązało się z inwigilacją przez Urząd Bezpieczeństwa.

W końcu lat 40. XX wieku zajął się tworzeniem słuchowisk oraz audycji dla Polskiego Radia, które były skierowane głównie do dzieci i młodzieży. Ponadto, pisał artykuły na temat starej Warszawy do tygodnika „Stolica”. Po okresie „odwilży” w 1956 roku rozpoczął regularną pracę jako autor książek, które zaczęły się ukazywać od 1957 roku. W tym czasie dołączył do Związku Literatów Polskich oraz Związku Autorów i Kompozytorów ZAiKS. Należy zaznaczyć, że nigdy nie przystąpił do żadnej partii politycznej.

Na końcu swojego życia spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 327-6-15).

Ordery i odznaczenia

Stefan Majchrowski został odznaczony wieloma medalami oraz orderami, co podkreśla jego wkład w życie społeczne i polityczne Polski.

Wśród wyróżnień, które otrzymał, znajdziemy:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany pośmiertnie w 2009 roku „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce oraz działalność kombatancką i społeczną, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej” przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego,
• Srebrny Krzyż Zasługi.

Wybrana twórczość

Stefan Majchrowski, znany z bogatego dorobku literackiego, ma na swoim koncie wiele opowieści biograficznych. Jego twórczość obejmuje między innymi:

• 1961 Pan Sienkiewicz,
• 1965 Pan Fredro,
• 1973 Opowieść o Józefie Wybickim,
• 1975 Sienkiewicz. Opowieść biograficzna,
• 1977 Dickens. Opowieść biograficzna,
• 1982 O Julianie Niemcewiczu. Opowieść biograficzna.

Inna interesująca część jego twórczości to książki dla dzieci i młodzieży, w tym:

• 1957 Spadkobiercy Pana Ziółko,
• 1959 Knot, Pocieszko i Spółka,
• 1961 Tajemnice wyspy Aotea,
• 1970 Córka Księżyca.

W dziedzinie powieści współczesnych wyróżnia się:

• 1965 Przystanek za miastem,
• 1992 Współcześni czarownicy (wyd. pośmiertnie).

Natomiast powieści historyczne Majchrowskiego prezentują różnorodne tematy:

• 1961 Kopia i warkocze,
• 1968 Jezioro Czarownic. Saga o Wenedach,
• 1969 Taniec nad Jeziorem. Saga o Wenedach,
• 1972 Narzeczona z Saragossy,
• 1974 Upiór spod Płocka,
• 1975 Karczma na Moczydle,
• 1980 Awantury Pana na Jarczewie.

Również opowieści historyczne stanowią ważną część jego kariery:

• 1970 Za drutami Murnau,
• 1972 Rodzina Hauke,
• 1984 Niezwykłe postacie z czasów Powstania Listopadowego.

W jego dorobku znajduje się także interesująca pozycja związana z Varsavianą:

• 1960 W Warszawie, Sewerciu, życie wre, kipi…

Majchrowski realizował również inne projekty:

• Słuchowiska i audycje radiowe (ok. 90),
• Podróż za granicę – komedia (prapremiera telewizyjna 1971).

---

Oceń: Stefan Majchrowski

---