Zofia Siemaszko

---

Życiorys

Zofia Siemaszko przyszła na świat w rodzinie Gustawa Budzyńskiego herbu Dąbrowa, urodzonego w 1882 roku i zmarłego w 1970 roku, oraz Heleny, która żyła w latach 1880–1973. Osiągnęła swoje artystyczne kształcenie w prestiżowej instytucji, jaką była Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1933 roku otrzymała dyplom artystki malarki. Ważnym aspektem jej kariery były liczne współprace z mężem Adamem Siemaszko, szczególnie przy projektach dla Pawilonu Polskiego na Wystawę Światową w Paryżu w 1937 roku, a także** przy dekorowaniu statków MS Sobieski i MS Chrobry.

W czasie II wojny światowej Zofia pełniła rolę łączniczki Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, a jako grafik aktywnie uczestniczyła w Akcji „N”. Za swoje heroiczne działania podczas powstania warszawskiego została uhonorowana Krzyżem Armii Krajowej.

Większość prac malarskich, które stworzyła przed wojną, niestety zostało zniszczonych lub rozkradzionych w latach 1944-1945. Po roku 1948, kiedy jej mąż wrócił z niewoli, Zofia skoncentrowała się na odbudowie rodzinnego domu na Żoliborzu. Zafascynowana sztuką, stworzyła wiele miniatur malarskich, w których portretowała znanych bohaterów, artystów, a także członków rodziny i bliskich.

Jej działalność twórcza nie ograniczała się jedynie do malarstwa. Pracowała również jako grafik, współpracując z czasopismami takimi jak Antena oraz Radio i Świat. Wśród jej licznych realizacji artystycznych znalazły się tablice pamiątkowe, w tym dzieło umieszczone na Bramie Straceń, a także wiele medali i portretów wykonanych techniką czarno-białego rysunku.

22 czerwca 1933 roku Zofia poślubiła rzeźbiarza Adama Siemaszkę. Po długim życiu artystycznym zmarła 14 maja 2009 roku. Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze 155b-1-8,9. Nadzór nad jej dziedzictwem artystycznym sprawują Marianna Sankiewicz-Budzyńska oraz Gustaw Budzyński.

---

Oceń: Zofia Siemaszko

---